اختراع تنظیم کننده های سوئیچینگ DC/DC کارایی را بهبود بخشیده است، اما به روش های طراحی پیچیده تری نیاز دارد. در مقایسه با طراحی رگولاتورهای خطی، رگولاتورهای سوئیچینگ از ویژگی های ذخیره انرژی اجزای القایی و خازنی برای انتقال نیرو در قالب بسته های انرژی گسسته استفاده می کنند. این بسته های انرژی در میدان مغناطیسی سلف ها یا میدان الکتریکی خازن ها ذخیره می شوند. کنترل کننده سوئیچ تضمین می کند که هر بسته انرژی فقط انرژی مورد نیاز بار را منتقل می کند و این توپولوژی را بسیار کارآمد می کند. طراحی بهینه می تواند بازدهی 95% یا بالاتر را به دست آورد. برخلاف رگولاتورهای خطی، کارایی رگولاتورهای سوئیچینگ به اختلاف ولتاژ بین ورودی و خروجی بستگی ندارد.
انواع مختلف توپولوژی سوئیچ انعطاف پذیری زیادی در طراحی ایجاد می کند. رگولاتورهای سوئیچینگ می توانند خروجی هایی تولید کنند که بالاتر یا کمتر از ورودی هستند (تقویت یا باک)، یا ولتاژ ورودی را به ولتاژ خروجی معکوس کنند. در میان آنها، هم ساختارهای توپولوژی ایزوله و هم ساختارهای توپولوژی غیر ایزوله وجود دارد. با توجه به راندمان بالاتر و کاهش نیازهای اتلاف حرارت رگولاتورهای سوئیچینگ، ساختار آنها فشرده تر است. با این حال، طراحی و اجرای رگولاتورهای سوئیچینگ به طور فزاینده ای دشوار شده است و طراحان را ملزم به تسلط بر مهارت های مختلفی مانند کنترل دیجیتال و آنالوگ، مغناطیس و چیدمان برد مدار می کند. برای یک سطح توان معین، بهبود کارایی معمولاً مستلزم استفاده از اجزای بیشتر است که در نتیجه طراحی های پیچیده تر و افزایش هزینه ها ایجاد می شود.
اقدامات سوئیچینگ سریع ممکن است باعث تداخل الکترومغناطیسی (EMI) یا نویز سوئیچینگ شود که می تواند بر اجزای مجاور تأثیر بگذارد. طراحان باید به چیدمان قطعات، زمین و سیم کشی توجه کنند تا تاثیر نویز سوئیچ را به حداقل برسانند. برای هر برنامه بازده گرا، رگولاتورهای سوئیچینگ انتخاب ارجح هستند، مانند منابع تغذیه پرقدرت مورد استفاده در سرورها، کامپیوترها و کنترل فرآیندهای صنعتی. برنامه های کاربردی با باتری نیز از راندمان بالاتر و عمر باتری طولانی تر، مانند دستگاه های قابل حمل و وسایل نقلیه الکتریکی بهره می برند. با توجه به عملکرد کارآمد رگولاتورهای سوئیچینگ، معمولاً نیازی به استفاده از هیت سینک های حجیم نیست، که به ویژه برای طرح های فضای محدود مفید است.