یو پی اس مخفف کلمه Uninterruptible Power System است که با تولد رایانه ها پدید آمد و یکی از دستگاه های جانبی رایج در رایانه ها است. در واقع، یو پی اس یک منبع تغذیه اضطراری با ولتاژ ثابت و نامی است که حاوی دستگاه های ذخیره انرژی است و عمدتاً از اینورترها تشکیل شده است. در مراحل اولیه توسعه، UPS تنها به عنوان منبع تغذیه پشتیبان در نظر گرفته می شد. بعداً به دلیل مشکلات کیفی شبکه برق مانند نوسانات ولتاژ، افزایش ولتاژ، گذراهای ولتاژ، افت ولتاژ، اضافه ولتاژ یا کم ولتاژ مداوم و حتی قطعی ولتاژ، سیستم های الکترونیکی رایانه ها و سایر تجهیزات دچار اختلال شد و عواقب جدی مانند آسیب به اجزای حساس، از دست دادن اطلاعات، و فلاش کردن برنامه های دیسک، که منجر به خسارات اقتصادی زیادی می شود. بنابراین، یو پی اس ها به طور فزاینده ای ارزش پیدا می کنند و به تدریج به یک سیستم حفاظت قدرت با عملکردهایی مانند تثبیت ولتاژ، تثبیت فرکانس، فیلتر کردن، مقاومت در برابر تداخل فرکانس الکترومغناطیسی و رادیویی و جلوگیری از افزایش ولتاژ تبدیل شده اند. در حال حاضر طیف گسترده ای از تجهیزات منبع تغذیه یو پی اس را می توان در بازار خریداری کرد که توان خروجی آن از 500MA تا 3000WA می باشد. هنگامی که منبع تغذیه اصلی UPS وجود دارد، UPS برق اصلی (220 ولت) را تثبیت می کند
±
5%) و برق کامپیوتر را تامین می کند. در این مرحله، UPS یک تثبیت کننده ولتاژ AC است و باتری داخلی را نیز شارژ می کند. با توجه به طراحی متفاوت یو پی اس، محدوده تطبیق یو پی اس نیز متفاوت است. یک تنوع از
±
10-15% در ولتاژ خروجی یو پی اس به طور کلی برای استفاده از کامپیوتر عادی در نظر گرفته می شود. هنگامی که منبع تغذیه غیرعادی یا قطع می شود، UPS بلافاصله انرژی الکتریکی باتری داخلی را از طریق تبدیل اینورتر به سیستم کامپیوتر تبدیل می کند تا عملکرد نرمال سیستم کامپیوتری حفظ شود و نرم افزار و سخت افزار کامپیوتر در برابر هدر رفتن محافظت شود.