در سیستم الکتریکی مراکز داده، منبع تغذیه یو پی اس (AC یا DC) یک تجهیزات کلیدی برای اطمینان از کیفیت بالا، تداوم و در دسترس بودن منبع تغذیه است. بدون منبع تغذیه UPS، اساساً در دسترس بودن برنامه های کاربردی فناوری اطلاعات در مراکز داده تضمین نمی شود.
- ولتاژ ورودی: طیف وسیعی از ولتاژ ورودی برای برآورده کردن الزامات شبکه برق چین مورد نیاز است. محدوده ولتاژ ورودی باید به -30%~+15% از ولتاژ ورودی نامی برسد، که نشان دهنده سطح تکنولوژی پیشرفته فعلی است.
- قابلیت اطمینان منبع تغذیه: قابلیت اطمینان منبع تغذیه شامل رشته هایی مانند الکترونیک قدرت و مواد است. بهبود میانگین زمان بین خرابی‌ها برای یک دستگاه تنها توسط نظریه‌های رشته‌های مرتبط و محدودیت‌های مواد نیمه‌رسانا محدود شده است. در حال حاضر، دستیابی به موفقیت دشوار است و این فناوری قبلاً بالغ شده است. استفاده از فناوری افزونگی در حال حاضر راه اصلی برای بهبود قابلیت اطمینان سیستم های منبع تغذیه UPS است.
- مقیاس پذیری: در نظر گرفتن نیازهای بار فعلی یک جنبه است، در حالی که مقیاس پذیری بر آینده تمرکز دارد. با توجه به تقاضای سیستم در رشد تجاری آتی، اگر بخواهیم قدرت سیستم همراه با تقاضای واقعی افزایش یابد، باید در هنگام خرید یو پی اس به مقیاس پذیری توجه ویژه ای داشته باشیم. از طریق تجزیه و تحلیل، ویژگی های یکپارچه سیستم های UPS مدولار می تواند قابلیت اطمینان و در دسترس بودن سیستم را تا حد زیادی بهبود بخشد.
- راندمان استفاده: راندمان واقعی به اندازه بار بستگی دارد: وقتی بار 50% است، راندمان کلی دستگاه نباید کمتر از 70% باشد. وقتی بار 60% باشد، راندمان کلی دستگاه نباید کمتر از 80% باشد. هنگامی که یک دستگاه UPS برج سنتی یک افزونگی را در حالت افزونگی 1+1 انجام می دهد، بار هر دستگاه از 50% تجاوز نمی کند، اما راندمان کمتر از 60% خواهد بود که نشان دهنده مصرف نسبتا کم انرژی است. در یک سیستم ماژولار که به طور معمول کار می کند، ظرفیت توان معقول را می توان با توجه به بار واقعی پیکربندی کرد و 2 تا 4 ماژول برق اضافی را می توان باقی گذاشت که بدون شک هم راحت و هم کارآمد است.
- اشغال فضا: سیستم فضای زمین با ارزشی را در مرکز داده اشغال می کند، بنابراین مهم است که اطمینان حاصل شود که پیکربندی انتخاب شده به فضای اضافی نیاز ندارد.
- مدولارسازی: اگر انتظار می رود تقاضای فناوری اطلاعات رشد کند، باید یک رویکرد مدولار در نظر گرفته شود. خرید تجهیزات بیشتر از قبل از آنچه در حال حاضر مورد نیاز است، هزینه های سرمایه ای، فضای ذخیره سازی و هزینه های عملیاتی بالقوه را افزایش می دهد. رویکرد مدولار امکان افزودن زیرساخت‌ها را در صورت نیاز فراهم می‌کند و از بی‌فایده شدن امکانات قبلی با افزایش تقاضا جلوگیری می‌کند.